احیای هنر نگارگری روی سفال - سفرنامه ازمیر

نمونه های مصور کردن روی سفالینه ها با نقوش انسانی، از قرون چهارم و پنجم هجری و دردوره سلجوقیان وجود داشته است.به گفته او، نمونه این مصورسازی ها را می توان در ظروفی مشاهده کرد که با چهره های انسانی و با شمایل مغولی منقوش شده اند؛ به عبارتی آن سال ها، نگارگری روی ظروف انجام می شده و در سال های اخیر، بیشتر در مصور کردن کتاب ها و یا در قالب مینیاتور روی کاغذ مورد استفاده قرار می گیرد. بهرامی یکی از اهداف کارگاه سفال و لعاب پژوهشکده هنرهای ملی را احیای مجدد نقوش برگرفته از فرهنگ نگارگری سنتی ایران بر سفالینه هایی خاطرنشان کرد که با شیوه لعاب انجام می گیرند و گفت:همخوانی این نقوش باظروف مورد نظر همراه باحفظ مفاهیم سنتی و اصیل اثر از عرصه های پژوهشی گروه هنری سفالینه ها در پژوهشکده هنرهای سنتی است که مد نظر قرار می گیرد.او با اشاره به اجرای مدل هایی برای احیاء این شیوه توضیح داد که پیش از این مینیاتور کمتر روی سفال انجام می شد و این شیوه به دست فراموشی سپرده شده بود که در این کارگاه سعی دراحیای آن داریم. به گفته بهرامی ، هم اکنون یک بشقاب به وسیله پژوهشگران کارگاه سفال و لعاب ساخته شده است که با روش رولعاب و نقش مینیاتوری از شاهنامه که نمونه اصلی آن در کاخ گلستان قرار گرفته است، طراحی شده است. این هنرمند درپایان گفت :برای طراحی این بشقاب به علت محدودیتی که در کار با سفال داریم یک نمونه از طرح را در ظرف لعاب انجام دادیم؛ به این صورت که ابتدا روی ظرف رابا لعاب سفید می پوشانیم وسپس روی آن نقاشی می کنیم و پس از پخته شدن در کوره ،بشقاب با طلا تزیین وبرای پخت مجدد در کوره قرار می گیرد.منبع:خبرگزاری مهرمنبع: کجارو