بالاخره یک فیلم درست درباره تبعیض نژادی ساخته شد - سفرنامه ازمیر

فیلم کتاب سبز برمبنای خاطرات نیک واللونگا از پدرش تونی واللونگا ساخته شده است. تونی واللونگا کاتولیک ایتالیایی تبار بزن بهادر بادیگارد یک کلوب معروف در نیویورک بود. برای مدتی کلوب بسته می شود و او که دنبال کار می شود به عنوان راننده دکتر دان شرلی استخدام می شود.

دونالد شرلی پیانیست بااستعداد سیاهپوست از سنین پایین در نواختن پیانو چنان اعجوبه ای بود که او را در همان سال های جنگ سرد به لنینگراد فرستادند تا آموزش ببیند. درنهایت تریوی او با دو نوازنده از روسیه شکل گرفت. شرلی بعد از بازگشت به آمریکا در یک اقدام متهورانه تصمیم گرفت توری در استان های جنوبی آمریکا برگزار کند تا شاید بتواند افکار مردم را اصلاح کند.

طبعا در آن دوران هنوز حضور سیاهپوستان در جنوب آمریکا آزاد نبود و درنتیجه احتیاج به راننده ای داشت که در حکم بادیگاردش هم عمل کند و به همین علت تونی واللونگا را استخدام کرد.

بعد از اینکه فیلم جایزه گلدن گلوب برترین فیلم در بخش کمدی و موزیکال و برترین فیلمنامه را در این بخش دریافت کرد امید زیادی می رفت که اسکار برترین فیلم را هم کسب کند. جایزه ای که واقعا استحقاق آن را دارد.

فیلم کتاب سبز که اشاره به کتاب مرجعی دارد که در دهه 50 و 60 سیاهپوستان باید به آن رجوع می کردند تا ببینند که در جنوب کدام رستوران ها و هتل ها پذیرایشان هستند، اثری شیرین و دوست داشتنی از کار درآمده که برخلاف سایر فیلم ها همرده اش درباره تبعیض نژادی شعار نمی دهد.

فیلمنامه فیلم نشانه هایی از مدل کمدی وایلدری در خودش دارد. با دیالوگ نویسی درخشان و به شدت طعنه آمیز. بازی ماهرشالا علی و ویگو مورتنسن درخشان است و حیف که شانس فیلم برای دریافت اسکار کمتر شده و شانس روما بالاتر رفته است وگرنه این فیلمی بود که استحقاق دریافت جایزه اسکار برترین فیلم را داشت.