شوخی تلخ در قبرستان مری ساپانتا، رومانی
به گزارش سفرنامه ازمیر، روستاییان این منطقه با لحنی طنزآمیز به استقبال مردگان می روند. این موضوع از نقاشی های رنگارنگ در قبرستان محلی شان و نیز نوشته ها و اشعار نغزی که روی سنگ قبر مردگان وجود دارد، هویداست. در واقع با نوشته های خاص، به مسخره کردن مردگان می پردازند و گاهی رازهای ناگفته آنان را روی سنگ نوشته برملا می سازند.

برای نمونه، یکی از این نوشته ها را با هم مرور می کنیم:
این سنت به وسیله نجار روستا، استن لون پاتراس پایه گذاری شد که وظیفه ساختن صلیب و نیز سنگ قبر را از چوب بلوط به عهده داشت. روستاییان بعد از شرکت در مراسم سوگواری سه روزه، در کافه روستا جمع شده و به صحبت کردن در خصوص فرد تازه از دست رفته می پردازند. پاتراس داستان هایی که در خصوص مردگان در کافه گفته می شد به اشعار کوتاه تبدیل و سپس آن را روی یک تکه چوب بلوط حک می کرد. او اولین شعرش را در سال 1935 روی یک سنگ قبر نوشت. پس از آن به کارش ادامه داد تا اینکه در سال 1977 جان باخت. پاتراس تا قبل از مرگش حدود 800 شعر پنج بندی روی قبرهای مختلف حکاکی کرد. بعد از مرگ او، دستیارش، دومیترو پاپ، جای او را گرفت و سنت منحصر به فرد او را ادامه داد.
امروزه وقتی کسی در روستا فوت می نماید، خانواده مرحوم نزد دومیترو می روند و از او می خواهند تا صلیبی از چوب بلوط برایشان درست نموده و روی آن را حکاکی کند. دومیترو نیز صلیب را برایشان به رنگ آبی نقاشی نموده و دور تا دورش را با طرح گل های رنگارنگ تزئین می نماید. سپس تصویری از زندگی فرد فوت شده می کشد و شعری رویش می نویسد. دومیترو خود به تنهایی تصمیم می گیرد که چه تصویری نقاشی کند و یا چه شعری روی سنگ قبر بنویسد. اشعار او معمولا درون مایه ای از طنز تلخ در خود دارد که داستان هایی در قالب خیانت، بی مبالاتی و ازخودبی خود شدن را روایت می نماید.
سنگ قبر جرج باسولتی، قصاب روستا در حال قطع کردن گوشت با ساطور و یک پیپ در دهانش به تصویر کشیده شده است.
روی سنگ قبرش چنین نوشته شده است:
بعلاوه روی قبر یک فرد دیگر نوشته شده است:
حتی داستان های غم انگیز نیز به زیبایی نقل شده اند. در سنگ قبر دختربچه ای سه ساله که در یک تصادف جان خود را از دست داد، چنین آمده است:
دومیترو می گوید که تا به امروز هیچ کس از اشعار او شکایت و گِله ای نداشته است. بعلاوه در ادامه گفت:
این اشعار نشان دهنده زندگی واقعی همین اشخاص است. اگر او در زندگی اش به سرگرمی می پرداخته، همان را نوشته ام؛ اگر کار خاصی می نموده، همان را نوشته ام. هیچ چیز در شهر و روستای کوچک بر کسی پوشیده نیست. خانواده ها خودشان می خواهند تا زندگی واقعی عزیز از دست رفته شان بر سنگ قبرش حک گردد.
امروز، مکانی که از آن با عنوان قبرستان مری یاد می گردد، بخشی از مجموعه سرگرمیی روستا شده و هرساله پذیرای هزاران توریست است.
منبع: کجارو / amusingplanet.com