چرا جودی فاستر در دنباله فیلم سکوت بره ها بازی نکرد؟ - سفرنامه ازمیر

سکوت بره ها سومین و آخرین فیلمی است که تا به امروز پنج جایزه بزرگ اسکار را کسب نموده است (برترین فیلم، برترین کارگردان، برترین بازیگر نقش اول مرد، برترین بازیگر نقش اول زن و برترین فیلم نامه). این تریلر روان شناختی در دوران اکران به یک پدیده جهانی تبدیل شد و یک پیروزیت تمام عیار بود، بنابراین استودیو مشتاق بود تا آن را به نحوی ادامه دهد.

مشکل اصلی اما این بود که رمان اژدهای سرخ (2002) نوشته توماس هریس، قبلا برای فیلم شکارچی انسان (1986) ساخته مایکل مان استفاده شده بود، بنابراین منبعی وجود نداشت که استودیو بتواند برای سکوت بره ها دنباله بسازد. توماس هریس هم هنوز کتاب های بعدی مجموعه را ننوشته بود و تهیه نماینده سرشناس، دینو دلارنتیس بی صبرانه انتظار می کشید تا او رمان بعدی را تکمیل کند تا به آن حمله و سریعا یک فیلم بسازد.

فقط برای اینکه بدانید این فیلم چه قدر سریع ساخته شد، کتاب نو در ژوئن 1999 به چاپ رسید و استودیو، پیش فراوری اقتباس سینمایی آن را از مه 2000 شروع کرد. در این مسیر اما چند چالش خاص وجود داشت که مهم ترین آن ها عدم علاقه جودی فاستر و جاناتان دمی (کارگردان سکوت بره ها) بود. یک چهره دیگر اما اهمیت به مراتب بیشتری داشت: آنتونی هاپکینز که بدون او، هانیبال لکتر بی معنا می شد و جایگزین کردنش آسان نبود. آن ها پیروز شدند تا هاپکینز را راضی به بازگشت نمایند اما برای نقش کلاریس و کارگردانی فیلم، باید به سراغ گزینه های دیگر می رفتند.

علتی که جاناتان دمی ساخت فیلم را نپذیرفت، این بود که از خشونت و خون ریزی بیش از حد کتاب و فیلم نامه رضایت نداشت، بنابراین کنار کشید. جودی فاستر هم یک پیشنهاد وسوسه برانگیز 15 میلیون دلاری دریافت کرد، رقمی که رد کردن آن آسان به نظر نمی رسید اما او می خواست تا انرژی خود را صرف پروژه های متفاوتی کند و تصمیم گرفت که با این پروژه همراه نگردد. در اینکه هاپکینز باید حتما هانیبال لکتر باشد، بحثی وجود نداشت و با حضور او، نگرانی اصلی استودیو برطرف شد. آن ها به جای فاستر، جولین مور را آوردند و پیروز شدند تا یک فیلمساز بزرگ، حتی بزرگتر از جاناتان دمی را به عنوان کارگردان انتخاب نمایند: ریدلی اسکات.

فیلم که با نام هانیبال سال 2001 روی پرده رفت، یک پیروزیت تجاری بی نظیر بود و به فروش 351 میلیون دلاری رسید اما از نظر کیفیت و تاثیرگذاری، فاصله معناداری با سکوت بره ها داشت و حتی در مقایسه با آن، یک فیلم معمولی جلوه می کرد. اینجا هم بازی موش و گربه هانیبال لکتر و کلاریس وجود دارد اما بیشتر شبیه یک تقلید درجه دو و ناکارآمد از سکوت بره ها است و نه چیزی بیشتر. بی علت نیست که حالا کمتر کسی فیلم هانیبال را به یاد می آورد و حتی کمتر کسی به آن اشاره می نماید، این فیلم خیلی زود به دست فراموشی سپرده شد.

اما علت اصلی جودی فاستر برای عدم حضور در فیلم هانیبال چه بود؟

به خاطر فیلمی که او هرگز نساخت! این بازیگر سرشناس که دو جایزه اسکار در کارنامه دارد، مدت ها بود که می خواست پروژه آرزوهایش، فلورا پلام (Flora Plum) را کارگردانی کند. و دقیقا در همان روزهایی که به او نقش کلاریس استارلینگ برای دومین بار پیشنهاد شد، سرگرم پیش فراوری این فیلم بود. داستان قرار بود درباره دختر جوانی به نام فلورا باشد که با سیرک عمویش همراه می گردد و در این مسیر درس های تازه ای می آموزد. کلر دینز و راسل کرو برای نقش های اصلی انتخاب شدند اما کرو در حین تمرین برای نقش خود، مجروح شد و از پروژه کنار رفت. فاستر مراحل پیش فراوری را ادامه داد و به سراغ ایوان مک گرگور رفت، و در نهایت هم کلر دینز با ایوان ریچل وود جاگزین شد.

متاسفانه، این پروژه هرگز به مرحله فیلمبرداری نرسید و دیگر دیر شده بود که فاستر بخواهد نقش کلاریس استارلینگ را بازی کند. البته فاستر بعدها گفت که از رد کردن این نقش هرگز پشیمان نبوده است. او در مصاحبه ای با مجله توتال فیلم می گوید که فارغ از اتفاقی که برای فلورا پلام افتاد، او از اینکه در هانیبال بازی نکرد، رضایت کامل دارد و اتفاقا مسرور است که فلورا پلام باعث شد تا برای عدم حضور در آن فیلم یک بهانه خوب داشته باشد. او در حقیقت نمی خواست تا یکی از مشهورترین نقش های خود را در فیلمی بازی کند که به آن باور چندانی نداشت.

کلاریس برای من و جاناتان [دمی] اهمیت بالایی داشت؛ واقعا بالا، و می دانم گفتنش عجیب به نظر می رسد اما امکان نداشت که ما [دو نفر] بخواهیم به این شخصیت خدشه ای وارد کنیم. بنابراین، علت اصلی این بود که جودی فاستر فکر نمی کرد فیلم دوم بتواند به مقدار سکوت بره ها شاهکار گردد و اعتقاد داشت که به میراث شخصیت کلاریس استارلینگ -و حتی هانیبال- آسیب می زند، پس آن را رها کرد. شاید بهتر بود که آنتونی هاپکینز هم به این دو ملحق می شد. او البته اینجا هم خوب است اما متاسفانه ساخته ریدلی اسکات به هیچ وجه خوب نیست.

منبع: faroutmagazine